کروبی: به نفع کسی کنار نمی‌روم

بازی‌های انتخاباتی برای فریب مردم آغاز شده است. مهم‌ترین عنصر این بازی دروغ گفتن به مردم، به ویژه در مورد آمدن یا نیامدن است. هر چند طبیعی است که تا آخرین دقایق هر که تمایل به کاندیداتوری دارد، ممکن است عواملی بر تصمیمش تأثیرگذار باشد، اما این پذیرفته نیست که یک حزب یا یک کاندیدا تصمیمی بگیرند و برای فریب مردم آن را مخفی نگاه دارند و یا بدتر از آن، خلاف آن را اعلام کنند.

سید محمد خاتمی که دلش برای رقابت انتخاباتی تنگ شده بود، در جمع دوستان تنها نگرانی‌اش را شکست فاحش احتمالی از دکتر احمدی نژاد اعلام کرده بود. این نگرانی تا حدی بود که انصراف خود را نیز به دوستان اعلام کرد. اما بلافاصله پروژه‌ی فریب کلید خورد و بنا شد با اطوار آمدن یا نیامدن و بازی میرحسین موسوی به نفع خاتمی، از غلظت شکست کاسته شود تا دوم خرداد بتواند نقش منفی خود را در انتخابات ایفا کند. البته در این میان برخی صاحب‌نظران دوم خرداد، بر ترجیح میرحسین تأکید کردند و نتیجه این شد که هنوز هم نتوانسته‌اند تصمیم قطعی انصراف او را جلب کنند.  البته با توجه به شخصیت گوشه‌گیر میرحسین و عزم جدی تندروهای دوم خرداد، احتمالاً تصمیم انصراف میرحسین به هر نحو ساخته خواهد شد، اما سؤال این است که چرا دوم خردادی‌ها ملت را نامحرم می‌دانند و به‌علاوه مردم را بازیچه‌ی دروغ‌های خود قرار داده‌اند؟ این رفتار را در گذشته هم شاهد بوده‌ایم. بارزترین نمونه، استفاده ابزاری از نام جوانان و بازی دادن ایشان تا پای صندوق‌های رأی بود.

اما در این میان حجةالاسلام کروبی که دست کم به اصول خط امام(ره) پایبند است، بدون کمترین مارمولک بازی، بسیار صریح و شفاف، استراتژی انتخاباتی خود را اعلام کرد. کروبی گفت که می‌آید و تا آخر هم هست تا در میان اصحاب دوم خرداد، دست‌کم یک تن باشد که بتوانیم به راست‌گویی، شفافیت و پرهیز از فریب‌کاری او آفرین بگوییم. آفرین به کروبی.  

پی‌نوشت: دیری نپایید که نتایج انتخابات نشان داد شیخ مهدی کروبی

در بین۴ کاندیدا پنجم شده است و آرای او از آرای باطله کمتر است!

شیخ، دیوانه وار به دروغ و تهمت و اطوار احمقانه روی آورد تا معلوم کند که

چشم طمع دشمنان نسبت به بهره برداری از او زیاد بی راه نبوده است.

و شعار ما همچنان این است: مرگ بر منافق.