میر حسین لولو خورخوره است؟

شنبه شب گذشته فرصتی دست داد تا سری به یکی از ستادهای تبلیغاتی میرحسین در قم (پارکینگ خیابان ارم) بزنم. نخستین نکته‌ای که توجهم را جلب کرد این بود که نفرات ستاد را تعدادی از بسیجیان نوجوان تشکیل می‌دادند. چون همدیگر را می‌شناختیم خیلی زود گپ انتخاباتی آغاز شد و وقتی شنیدم که مسئول آن ستاد، ع.ص از دوستان قدیمی است، گفتم «خیلی دوست داشتم او حضور داشت و می‌پرسیدم چه اتفاقی افتاده است که رژیم صهیونیستی هم مثل مدعیان اصلاحات به دنبال رأی نیاوردن دکتر احمدی نژاد هستند؟» 

بندگان خدا جوابی نداشتند و چون نمی‌خواستم نشاط انتخاباتی‌شان رنگ ببازد و روحیه خود را از دست بدهند، گفتم: «هر ایرانی که پای صندوق بیاید و رأی بدهد از نظر بنده مورد احترام است. اگر هم سخنی می‌گوییم بنا بر تکلیفی است که همه‌ی ما برای شناخت کاندیدای اصلح داریم.» 

و اضافه کردم: «بر خلاف شما که طبق نظر بزرگان اصلاحات از جمله حجت‌الاسلام رفسنجانی، آمدن مجدد دکتر احمدی نژاد را خطر می‌دانید، ما از آمدن هیچ یک از کاندیداها احساس خطر نمی‌کنیم. میرحسین هم بر فرض اگر انتخاب شود از سه حال خارج نیست: ۱- یا آنچه در مورد پایبندی‌اش به راه امام و پیروی از ولایت فقیه می‌گوید صادقانه است و بر آن استوار می‌ماند، که در این صورت برای ما با دکتر احمدی نژاد تفاوتی ندارد. عزت دکتر هم به دلیل ولایت محوری اوست. ۲- ممکن است صادق نباشد و قصد خلل قصد خلل در تمام امور و از جمله امور سیاسی و فرهنگی را داشته باشد، که طبق قانون اساسی رهبری توانایی مدیریت او را دارد. اگر به قانون اساسی تن دردهد که سرنوشتش مانند سید محمد خاتمی است. یعنی رهبر معظم انقلاب، نظام جمهوری اسلامی را به سلامت از دوران ریاست جمهوری او عبور می‌دهد و دیدیم در دوران خاتمی وضع به گونه‌ای رقم خورد که ضدانقلاب خارج نشین خاتمی را مهره‌ی رهبری خواندند و طرفدارانش در داخل به او لقب محمد چاخان دادند. ۳- یا اینکه ممکن است صادق نباشد و به قانون اساسی هم وفادار نماند و به منویات رهبری تمکین نکند. در این صورت سرنوشت بنی‌صدر برایش رقم خواهد خورد.» 

بدین سان نتیجه گرفتم که خطری انقلاب و نظام جمهوری اسلامی ایران را تهدید نمی‌کند و مهم حضور پرشمار مردم پای صندوق‌های رأی است. 

در یادداشت قبل یکی از مخاطبین همیشگی این وبلاگ با این توهم – یا تظاهر به این توهم – که بنده ترسیده‌ام، پرسیده بود:«مگه میر حسین لولو خورخوره است؟» به او نیز همین جواب را داده‌ام. آنچه مسلم است، ولایت مطلقه فقیه، خاری در چشم دشمنان خارجی و داخلی، و ضامن بقای نظام جمهوری اسلامی ایران است.