اذان مغرب به افق فوتبال

اگر آدمی آفریده شده تا عبادت پروردگار را به جا بیاورد و به کمال برسد و اگر نماز ستون دین است و اگر شرط قبولی اعمال، قبولی نماز است؛ شایسته است تمام امور و برنامه‌های فردی و اجتماعی بر مبنای نماز و نماز اول وقت شکل بگیرد. توجه داشتن به این مسئله وظیفه‌ی همگانی است. من و شمای وبلاگ نویس، ورزشکاران، کارگران و کارفرمایان، دانش آموزان و معلمان و دانشگاهیان، کارمندان و مدیران و ... .

جای بسی تأسف است که گاهی مثلاً می‌بینیم که یک مسابقه‌ی فوتبال به صورت زنده در حال پخش است، هنگام اذان می‌شود، مجری ۷-۶ ثانیه سکوت می‌کند و بعد با آرزوی قبولی طاعات(؟) برای بینندگانی که در آن ۷-۶ ثانیه چشمان مبارک را به صفحه‌ی جادو دوخته‌اند، امر خطیر گزارش را پی می‌گیرد. تا به حال دیده‌اید که یک بازیکن باشگاهی یا ملی، وقتی روی نیمکت است و وقت نماز می‌شود، کنار نیمکت بایستد و نماز بخواند؟ و یا حتی یکی از عوامل تیم؟ آیا اگر نماز در زندگی ما حرف اول را می‌زد، ممکن نبود بارها چنین صحنه‌هایی را شاهد باشیم؟ اگر این مثال را زدم به دلیل تأثبرگذاری بالای ورزشکاران و به دلیل وظیفه‌ی خطیر رسانه‌ی ملی بود. شخصاً به حجة الاسلام و المسلمین محسن قرائتی - رئیس محترم ستاد اقامه نماز - پیشنهاد می‌کنم که لیگ برتر فوتبال و گروه ورزش شبکه ۳ سیما را در برنامه‌های خود لحاظ کنند.

من سوزن‌بان نیستم، ولی اجازه بدهید سوزنی هم به قشر خودمان (وبلاگ نویسان) بزنم. آیا اگر نماز حرف اول را در زندگی ما می‌زد، ممکن نبود دست کم یکی از آن چند نفر وبلاگ نویس ِ حاضر در آن برنامه‌ی خاص، هنگامی که وقت نماز می‌شود، بلند شود و نماز بخواند تا مهم‌ترین پیام انقلاب اسلامی ما به چشم آن خبرنگار امریکایی بیاید؟ یا اگر هم فراموشی‌ای رخ داد، نباید انتظار داشته باشیم که تذکر یکی از حاضرین در وبلاگ خودش، مورد توجیه عجیب و غریب آن دیگری قرار نگیرد؟ یا چرا باید شاهد باشیم که چند نفر از همکاران ما در ماه مبارک رمضان جماعتی را به افطار دعوت کنند، ولی امکان نماز اول وقت فراهم نباشد؟ هر چند به روشنی موردی را نام نبرده‌ام و فقط یکی دو نفر متوجه مثال‌ها می‌شوند، اما اجازه بدهید به موارد دیگری که در نت و وبلاگ‌ها هست اشاره نکنم!

به هنگام وقت فضیلت نمازهای یومیه در کوی و برزن و خیابان و بازار قدم بزنید. فوج فوج مردم سرفراز و مسلمان را می‌بینید که به امور روزمره مشغول اند و توجهی به نماز اول وقت ندارند. مسئله این نیست که ممکن است بعضی‌ها گرفتاری خاص داشته باشند، کما اینکه نماز اول وقت واجب نیست، اما مهم این است که جامعه دغدغه‌ی نماز و نماز اول وقت را ندارد!

  

گاهی هم در اماکن متبرکه به هنگام نماز صبح می‌توان جماعتی را دید که در خواب ناز تشریف دارند و خادمین محترم هم با سکوت خود، خواب ایشان را به رسمیت شناخته‌اند. در عکس‌های فوق مشاهده می‌کنید که  نماز جماعت صبح تمام شده است، اما هنوز کسانی در خواب  هستند. البته یکی دو نفر از اینها که دراز کشیده‌اند، نمازشان را خوانده‌اند.

اگر آدمی آفریده شده تا عبادت پروردگار را به جا بیاورد و به کمال برسد و اگر نماز ستون دین است و اگر شرط قبولی اعمال، قبولی نماز است؛ شایسته است تمام امور و برنامه‌های فردی و اجتماعی بر مبنای نماز و نماز اول وقت شکل بگیرد.