دولت احمدی نژاد مکتبی است

عنوان دیگر این یادداشت می‌توانست این باشد:«دولت احمدی نژاد کریمه نیست». علی‌رغم برداشت‌هایی که مخاطبان این وبلاگ از مواضع بنده داشته‌اند، تا کنون در مورد دولت نهم اعلام موضع نکرده‌ام. معتقدم هنگام اعلام نظر یا قضاوت، بیش از هر زمان دیگری شایسته است که آدمی خدا را در نظر داشته باشد، از این رو این جانب فارغ از حب و بغض‌های جناحی، تلاش می‌کنم در این چند سطر سخن بر مدار حق جاری سازم.

نظر بنده در مورد دولت جمهوری اسلامی ایران و کابینه دکتر محمود احمدی نژاد، همان نظر رهبر معظم انقلاب است. دولت نهم با شعارهای آرمانی انقلاب اسلامی رأی آورد و ره‌نمودهای امام راحل(ره) را سرلوحه‌ی اعمال خود قرار داد و خدمت‌گزاری، عدالت محوری و استکبار ستیزی از مهم‌ترین ویژگی‌های این دولت است.

این دولت به تمام معنا دولت کار و تلاش و خدمت است و در این راه از فدا کردن آبروی خویش نیز نمی‌هراسد. عمل‌گرایی و پاک‌دستی این دولت زبان‌زد خاص و عام است. کار و تلاشی که به فرموده مقام معظم رهبری، فی‌نفسه ارزشمند است، اگر چه ممکن است اشتباهاتی هم در آن دیده شود.

نکته‌ای که قصد بیانش را دارم شاید به ذهن دیگر دوستان ارزشی هم رسیده باشد، اما بنا به تخریب گسترده‌ی مخالفین عدالت و معاندین آرمان‌های متعالی انقلاب اسلامی، صلاح دیده‌اند در طرح آن تردید کنند. به عقیده‌ی نگارنده دولت احمدی نژاد مکتبی است، اما کریمه نیست! اشتباهی که برخی دوستان حامی دولت دارند این است که در جانب‌داری افراط می‌کنند، به این معنا که القاب و صفاتی را برای دولت برمی‌شمارند که بسیار مقدس است! اگر معنای «دولت کریمه» را بدانیم، به خود اجازه نخواهیم داد که آن را در این مقطع پرتنش به پای خود بریزیم (چون به دلیل تفکر اصول‌گرایی، حمایت از دولت در واقع حمایت از خودمان است!). البته در این مقام قصد برشمردن ویژگی‌های «دولت کریمه» و بررسی دولت نهم را ندارم چه یادداشت طولانی خواهد شد، اما آیا تمام زیر مجموعه‌ی دولت با معیارهای مورد قبول جبهه‌ی اصولگرایی و شعارهای محوری دولت نهم هم‌خوانی دارد؟ با توجه به کلمات کلیدی «مشایی، جوانفکر، بذرپاش، کردان، محرابیان، داود احمدی نژاد و ...» قضاوت را به شما می‌سپارم.

آیا دولت نهم به هنگام، از نظرات علمای اعلام استقبال کرده است؟ آیا برای نادیده گرفتن حساسیت‌های مراجع ارزشمند شیعه، گاهی نگفته است که این دولت بر مبنای قانون رفتار می‌کند؟ و وقتی که رئیس جمهور مکتبی می‌تواند در استفاده از اختیارات خود نظر علما را لحاظ کند، این موضع‌گیری دهن کجی به علما نیست؟ آیا به این معنا نیست که به علما تفهیم(؟) کند که دست شما از قانون کوتاه است؟ آیا این بدان معنا نیست که شاهد هستیم نظرات مراجع، از سوی دولت مکتبی، گاهی به اندازه‌ی نظر مشاورین رئیس جمهور هم جدی گرفته نمی‌شود؟ مشاورینی که گاه سخن و قلمشان دلِ سوخته‌ی قاطبه‌ی اصولگرایان را به درد می‌آورد؟

در مقایسه با دولت شهید رجایی نیز می‌توان این دولت را بهترین پیرو آن شهید والامقام دانست. اگر چه هم این دولت با کابینه شهید رجایی فاصله‌ی زیادی دارد(اگر چه در یک خط است) و هم شخص رئیس جمهور تا رجایی شدن فاصله دارد، اگر چه آن شهید والامقام را الگوی خویش قرار داده است.

شهید رجایی پس از رسیدن به ریاست جمهوری گفت که لازم بود فردی در این مسند قرار بگیرد که مقلد امام خمینی(ره) باشد. شهید رجایی خود را مقلد و مرید ولی زمان خویش می‌دانست. اما به یاد دارید که رهبر معظم انقلاب در دیدار با دولت اشاره کردند که نظری داده‌اند و البته اصراری نداشته‌اند، اما رئیس جمهور آن را رد کرده است؟ آیا در مورد مشایی پس از اینکه رهبر معظم انقلاب با قاطعیت اعلام موضع کردند و نظر علما را (که توسط دولت نادیده گرفته شده بود) تأیید کردند، رئیس جمهور محترم به تکلیف دینی و اسلامی خویش عمل کرد؟ مهم‌تر از همه اینکه محمد علی رجایی مدال و ویژگی‌ای دارد که تا کسی آن ویژگی و مدال را به دست نیاورد، هرگز با او قابل قیاس نیست و آن مدال همانا «شهادت در راه خدا» ست!

این مقدار بدون توجه به تلاطم سیاسی این روزها نگاشته شد. صراحت لهجه‌ی یک بسیجی ایجاب می‌کرد که این مهمات را ذکر کند و اجازه ندهد در هیاهوی تحرکات گروهی و جناحی مغفول بماند. اکنون نگارنده، فارغ از جایگاه شغلی خویش، به عنوان کسی که معتقد است بهترین گزینه برای دولت دهم فقط و فقط و فقط دکتر محمود احمدی نژاد است و پیش‌بینی‌اش هم این است که او قاطعانه با رأی مردم پیروزی‌اش را تجدید می‌کند، از رئیس جمهور محترم و مکتبی چند سوال دارد: آیا به نظر قاطبه‌ی اصولگرایان که ایشان هم با رأی مستقیم مردم در مجلس شورای اسلامی مستقر شده‌اند احترام می‌گذارید؟ آیا نظر علمای اعلام که عمرشان را در راه اعتلای دین مبین اسلام و مذهب برحق جعفری وقف کرده‌اند و آنچه می‌گویند از سر دل‌سوزی و صلاح است را برمی‌تابید؟ و بالأخره اینکه آیا شما همچنان مقلد و «مرید» ولی زمان خویش هستید؟

و تلک شقشقةٌ هدرت ...